Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι Κλασικοί Χρόνοι (Μέρος Α') Ημερομηνία:
3/5/2023, 11:12 - Εμφανίσεις: 207
Τους Αρχαϊκούς Χρόνους, που εξετάσαμε στα τέσσερα προηγούμενα άρθρα μας, διαδέχθηκε η περίφημη Κλασική Εποχή, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του 5ου και του 4ου αιώνα π.Χ., καθώς εκτείνεται από το 490/480 π.Χ.
(ξέσπασμα Περσικών Πολέμων) έως το 323 π.Χ.
(θάνατος Μεγάλου Αλεξάνδρου).
Στη διάρκεια των χρόνων αυτών σημειώθηκαν μείζονος σημασίας εξελίξεις στο πολιτικοστρατιωτικό πεδίο: οι κρισιμότατοι για τους Έλληνες εν συνόλω Περσικοί Πόλεμοι, η σύμπηξη της Α’ και της Β’ Αθηναϊκής Συμμαχίας, ο ολέθριος Πελοποννησιακός Πόλεμος, η σπαρτιατική ηγεμονία, η βραχείας διάρκειας ανάδυση των Θηβών ως μεγάλης δύναμης, η επικράτηση του βασιλείου των Μακεδόνων υπό την ηγεσία αρχικά του Φιλίππου Β’ και ακολούθως του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Σημαντικές, όμως, ήταν οι μεταβολές που επήλθαν και σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής.
Στις ακμαίες πόλεις των Κλασικών Χρόνων καλλιεργήθηκε η πολιτική σκέψη, εξελίχθηκε το δημοκρατικό πολίτευμα και αναβαθμίστηκε η θρησκευτική οργάνωση.
Ειδικότερα όσον αφορά το γραπτό λόγο τής υπό εξέταση περιόδου, αναπτύχθηκε η λογοτεχνική και επιστημονική συγγραφή, ενώ αυξήθηκαν οι δημόσιες αλλά και οι ιδιωτικές επιγραφές, καθώς οι ανθρώπινες δραστηριότητες, τόσο από συλλογικής όσο και από ατομικής απόψεως, καταγράφονταν.
Πέραν των διακρατικών επαφών, που είχαν ενισχυθεί και πυκνώσει ήδη από τους Αρχαϊκούς Χρόνους, καθοριστική επίδραση στη γλώσσα και στη γραφή άσκησε κατά την Κλασική Εποχή η εμπέδωση και ισχυροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Αθήνα.
Μάλιστα, η πόλη-κράτος των Αθηνών ήταν εκείνη που, πέραν πάσης αμφιβολίας, κρατούσε τα σκήπτρα στο γραπτό πολιτισμό των Κλασικών Χρόνων.
Η νικηφόρος έκβαση των Περσικών Πολέμων σηματοδότησε την ανάπτυξη ολόκληρου του ελληνικού κόσμου, προπάντων δε της Αθήνας, που διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στις σκληρές συγκρούσεις των Ελλήνων με τους Πέρσες, τους κατεξοχήν βαρβάρους.
Όμως, η Αθήνα των Κλασικών Χρόνων δεν υπερείχε μόνο ως στρατιωτική (ιδίως ναυτική) δύναμη, αλλά και –κυριότατα– ως πολιτικοκοινωνική ον...